Nang minsa’y dumampi
ang tubig sa uhaw mong bayan
Winasak na ang tanikalang gumagapi
Panatag na ang kaluluwang naghinagpis
Ngunit isang kamay ang muling humaplos,
Magaspang, marumi, at hindi kanais-nais
Hanggang sa humantong sa pagkatuyo ng mga labi,
Inalis ang karapatang bumanggit ng mga salita,
Nangibabaw ang pula sa dating asul na naghahari
Kasakima’y lumaganap, dugo’y dumanak
Nawala ang bituin at dumumi ang mga puti
Nawalan ng pag-asa bayan mong tinatangi
“Kalayaan!” sigaw ng kaluluwang inalipin
“Katotohanan!” ang nais ng mga taingang ginawang bingi
“Katarungan!” ang sigaw ng tuyong labi
Hustisya ang bulong ng pusong ginapi